φωτό:Δ.Σεϊτανίδης

Μια και ξεκίνησα σήμερα αυτό το blog, οφείλω να αναφερθώ στην παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Αυτήν την ώρα που γράφω το κείμενο αυτό, κοπάδια γυναικών βάφονται με τα χρώματα του πολέμου και ετοιμάζονται να αγωνιστούν για να κατακτήσουν όσα δεν έχουν κατακτηθεί ήδη, να αποκτήσουν όσα ακόμη δεν έχουν αποκτηθεί.

Αυτή η νύχτα όπως και κάθε τέτοια νύχτα κάθε χρόνο θα γίνει πεδίο μαχών μεγάλων και σημαντικών.Τα σκυλάδικα ετοιμάζονται και αυτά και σημαιοστολίζονται για να γίνουν τα θέατρα των μαχών των γυναικών.Οι αποθήκες γεμίζουν με πυρομαχικά που μια και θα χρησιμοποιηθούν από γυναίκες μόνο λουλούδια θα μπορούσαν να ήταν.

Οσονούπω, οι ορδές των πολεμοχαρών γυναικών θα κατακλύσουν τα σκυλάδικα ισορροπώντας στις 12ποντες γόβες τους, έχοντας αποκαλύψει ότι μπορεί να αποκαλυφθεί και έτοιμες για όλα. Τσιφτετέλια, ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες όλα στην υπηρεσία του πολέμου.Οι μπόμπες θα ρέουν, τα λουλούδια θα εκσφενδονίζονται με μανία, ορυμαγδός…ως το πρωί που τρεκλίζοντας θα επιστρέψουν στο κρεββάτι (δικό τους ή όχι δεν μας απασχολεί) με την συνείδησή τους ήσυχη ότι για μία ακόμη χρονιά απέτισαν φόρο τιμής στις αγωνίστριες στη μνήμη των οποίων καθιερώθηκε η ημέρα αυτή της γυναίκας.

Αργότερα πολύ, αύριο θα πίνουν καφέ και θα τουϊτάρουν αποφθέγματα, θα ανεβάζουν φωτό της χθεσινής μάχης στο Instagram θα περιγράφουν η μια στην άλλη τα κατορθώματά τους, οι νέες όμορφες χειραφετημένες αγωνιζόμενες Ελληνίδες