Κυριακή

Την άλλη μέρα ανομβρία

και κρύο γερό

Λέξη δεν ξεμυτίζει

Η έμπνευση στριμώχνεται στο μοναχικό τοπίο

χτυπάει το στήθος με τα χέρια γροθιές

Εδώ χρειάζεται μια νέα καταιγίδα

ν’ αστράψει ο ουρανός, να εκτονωθεί

αλλά τίποτε, ρεπό

Αύριο θα κυλήσουν όλα ομαλά

με δουλειές, υποχρεώσεις και χαμόγελα

σήμερα όμως δεν υπάρχει ούτε αύριο, ούτε χτες

Εκείνη κρατιέται στο κιγκλίδωμα του μπαλκονιού

Ο δρόμος άδειος

Η κρίση θα περάσει

αλλά άφησε το ίχνος της

σε μια σελίδα μισοτελειωμένη

που πήρε τη θέση της μέσα στις άλλες

και μόνο αυτή ξέρει τη διαφορά της

ΑΣΘΜΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ (ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1981-1999)