«Ίων, ήσουν Απόβλητος μια φορά. Γιατί πιστεύεις πως ένας απ’ τους γλάρους του καιρού σου θα σ’ ακούσει τώρα; Ξέρεις την παροιμία, κι’ είναι αληθινή: «Β λ έ π ε ι  μ α κ ρ ύ τ ε ρ α  κ ε ί ν ο ς  ο  γ λ ά ρ ο ς  π ο υ  π ε τ ά ε ι ψ η λ ό τ ε ρ α». Οι γλάροι απ’ όπου έρχεσαι στέκονται πάνω στο χώμα, και κρώζουν και τσακώνονται μεταξύ τους. Βρίσκονται χίλια μίλια μακριά απ’ τον παράδεισο — και λες πως θέλεις να του δείξεις τον παράδεισο από κει που στέκονται! Ίων, δεν μπορούν να δουν ούτε τις άκρες απ’ τις φτερούγες τους!

Το πιο αγαπημένο μου βιβλίο, η βίβλος μου. Τόχω διαβάσει τόσες φορές και πάντοτε, εδώ και 35 τόσα χρόνια που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου, είναι τόσο επίκαιρο, γνήσια αναρχικό, γνήσια επαναστατικό, λυρικό και επικό συνάμα. Αριστούργημα πραγματικό, μιλάει μέσα στην ψυχή σου όπως μόνο η πραγματική τέχνη μπορεί. Κάθε φορά με συγκινεί το ίδιο…