για τη μοναξιά

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΟΝΗ

 

η ομίχλη σου γύρω μου

κλοιός που ολοένα σφίγγει

τα αόρατα πλοκάμια σου

μεταξένια με τυλίγουν

 

ξαποσταίνω πάνω σου

άμμος κινούμενη με καταπίνεις

σκιά μου που μ’ ακολουθείς

ύπουλη εξέδρα άξαφνα μου στήνεις

 

μοναχικότητά μου αγαπημένη

μοναξιά μου μισητή

μοναδικότητά μου παρεξηγημένη

μοναδική μου μοναχική μοναξιά

Μ.Σωτηριάδου

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s