Η σπηλιά

Ησυχία γύρω

Ποιόν δαίμονα θ’ αντιμετωπίσω πάλι;

Κρυφά τα νοήματα που με περιτριγυρίζουν

Κλείνω τις πόρτες μου

κι ανοίγω ένα φεγγίτη στη σπηλιά μου

όπου κατέφυγα αναζητώντας

υψιπετείς διαδρομές της φαντασίας

Ελπίζω να ξεγλιστρήσω από τις δαγκάνες

που με κρατούν σφιχτά

κι εμποδίζουν τις αποκρυπτογραφήσεις

Ένα θολό τοπίο στη σελίδα μου

άνθρωποι και πράγματα κινούνται

με αργές κινήσεις που δεν τις ελέγχω

και πασχίζω ν’ακουμπήσω μέσα στην ομίχλη αυτή

σε κάποιο βραχίονα να με σηκώσει

το άγγιγμά του να διαπεράσει τις ίνες μου

ο χώρος να φωτίσει από μητρικό χαμόγελο

να με γεμίσει υποσχέσεις

από τη συλλογή Θέατρο Σκιών – Νέα Πορεία 1999