«Η περιγραφή της ευτυχίας στα μυθιστορήματα είναι από τα πιό δύσκολα θέματα που μπορεί να σου ζητηθούν η αποφασίζεις ο ίδιος να δουλέψεις. Σπανιότατα θα συναντήσεις ένα μυθιστόρημα που διεξοδικά αφηγείται μια ευτυχισμένη κατάσταση η ζωγραφίζει το πορτρέτο ενός ευτυχισμένου ανθρώπου. Μονάχα ως πινελιές, ως βιαστικά περάσματα πάνω σε σκούρο φόντο εμφανίζονται οι ευδαίμονες στιγμές – σχεδόν πάντα κατ’ εξαίρεση.

Κυκλοφορεί βέβαια και η μίζερη πεποίθηση της πρόχειρης παρηγοριάς ότι, έτσι κι αλλιώς, η παρατεταμένη ευτυχία είναι μιά ουτοπία, μια παιδιάστικη έως παιδαριώδης φαντασία, κάτι που στον κόσμο δε βρίσκεται! Μονάχα σε στιγμές ευτυχίας, σε αστραπιαίες επισκέψεις της, μπορούμε να ελπίζουμε και πάλι να λέμε ευχαριστώ. «Φιλοσοφίες» των κλαψιάρηδων, των γρουσούζηδων και κυρίως των νωθρών στην καρδιά ανθρώπων, ένα είδος δαιμονικής αδράνειας με όλα τα παρεπόμενα και τα παραπαίδια της.

Είμαι σίγουρη πως η ευτυχία είναι εκεί, πάντα αναμένουσα και διακριτική, όπως διακριτικά συμπεριφέρονται όλα τα σημαντικά – τα σημαντικά και ουσιώδη που δε θέλουν να φωνάζουν και απροκάλυπτα να σου αποκαλύπτονται. Αντιθέτως, όπως η ποίηση και ο θείος κόσμος δεν κρύβεται, δε φανερώνεται, αλλά μας στέλνει με τρόπο λεπταίσθητο τα σημάδια της.»