Διαμαντένιες νότες

Το ρολόι χύνει τον χρόνο

που αγνοούμε και αρνούμαστε να μετρήσουμε

μέσα στο νέκταρ

των πηγών μας

Τα ψάρια ανεβαίνουν στην επιφάνεια

πηδούν να πιάσουν τις καρδιές

που πετούν χορεύοντας

αγκαλιασμένες

Νότες ξεχύνονται

μέσα από τις μαύρες μπούκλες που πλαισιώνουν

την άνοψη του γέλιου σου

καθώς παραβιάζεις πύλες εσώτερες

Μάτια, λόγια, ανάσες, 

διαμάντια πολύτιμα που μαζεύω με απληστία

τα κρατώ με φιλαργυρία περισσή

τα ασφαλίζω βαθειά μου

γλυκειέ μου

Μ.Σωτηριάδου