Ηραία Οδός

Ο κάθε τόπος των παλιών ανθρώπων

ο αφιερωμένος στους θεούς

τόσο γαλήνιος, τόσο γεμάτος παρουσίες

τόσο επιβλητικός καλύπτει το σήμερα

καθώς περπατώ προσέχω πάντα

μην πατήσω τα χνάρια τους

που με οδηγούν πάντα στην ίδια οδό

στη συνάντηση με το δέος

όταν η στιγμή είναι η σωστή

μου επιτρέπουν το πέρασμα

μέσα απ’ την κοσμική πύλη

στο κόσμο του χθες και του πάντα

ποιοί απ’ αυτούς άραγε και πως

είχαν το χάρισμα απ’ τη φύση

να βρίσκουν τους τόπους όλους

πάνω στο αόρατο σχεδιάγραμμα των θεών?

Μ.Σωτηριάδου

Σάμαινα

κανείς  δεν με προειδοποίησε

η ομορφιά με βρήκε απροετοίμαστη

η φύση με ξάφνιασε με το μεγαλείο της

η απλοϊκή αρχοντιά με συνεπήρε

νησί – παράδεισος δασών

θάλασσα – γαλαζοπράσινη κυρά

αρχοντικά – απομεινάρια άλλων εποχών

ήπειρος ολόκληρη γεμάτη αγαθά

ο ταξιδιώτης άφωνος

δεν χορταίνει τη μαγεία του τόπου

το μεγαλείο των ανθρώπων

τα πιο φωτεινά αστέρια του κόσμου

νύχτα καλοκαιριού γαλήνια

τονίζει αυταρχικά την απουσία

φέρνει την καθημερινότητα

στις σωστές της διαστάσεις

σου αποσπά υπόσχεση επιστροφής

 Μ.Σωτηριάδου

Η μέρα τελειώνει στο Καρλόβασι

Ο ήλιος μόλις είχε βουτήξει

στα πορφυρά γαλήνια νερά

όταν φάνηκε το βραδινό καράβι

και φώναξε στο λιμάνι να ετοιμαστεί

οι αργόσχολοι μαζεύτηκαν κι αυτοί

βιαστικοί για την ανύπαρκτη παραλαβή

από κοντά και τα μεγάλα ψαροπούλια

η προβλήτα έγινε σωστό πανηγύρι

δεξιά μου η τελευταία παρτίδα τάβλι

πνίγεται στον ουζομεζέ και στο ρεμπέτικο

από κάτω ο γέρος ποτίζει το περιβόλι

βιαστικός ν’ αποσώσει ό,τι προλάβει

κι απέναντι, το γαλάζιο γίνεται βαθύ μπλέ

και σκάει αφρίζοντας στην ακρογυαλιά

που διψάει από την κάψα της μέρας

εικόνες που θέλεις να βλέπεις μιά ζωή

Μ.Σωτηριάδου