«Φερνάντο Πεσσόα – Κ.Π.Καβάφης , Τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου» εκδόσεις Μεταίχμιο
Δεν ξέρω πόσες ψυχές έχω.
Αλλάζω κάθε στιγμή
Πάντα σαν ξένος νιώθω.
Ποτέ δεν βρήκα τον εαυτό μου.
Για να ‘μαι ζωντανός, έχω ψυχή.
Άνθρωπος που έχει ψυχή, δεν έχει ηρεμία.
Άνθρωπος που βλέπει, είναι αυτό που βλέπει.
Άνθρωπος που νιώθει, δεν είναι αυτό που νιώθει.
Προσεχτικός σε ό,τι είμαι και σε ό,τι βλέπω,
Γίνομαι οι άλλοι και σταματώ να είμαι εγώ.
Κάθε μου όνειρο, κάθε επιθυμία
Ανήκει σε όποιον το ‘χει και όχι σ’ εμένα.
Το τοπίο μου είμαι εγώ ο ίδιος.
Το ταξίδι μου παρακολουθώ
Διαφορετικός κινούμενος και μόνος.
Εδώ που βρίσκομαι δε νιώθω πια τον εαυτό μου.
Αυτό που διαβάζω σαν ξένος
Με κάνει σαν σελίδα να νιώθω.
Μην ξέροντας τι πρόκειται να έρθει,
Ξεχνώντας ό,τι πέρασε,
Σημειώνω στο περιθώριο αυτό που διαβάζω
Αυτό που νομίζω πως ένιωσα.
Ξαναδιαβάζοντας διερωτώμαι: «εγώ είμαι αυτός;»
Ο Θεός ξέρει, γιατί αυτός το έγραψε.
Σημειώσεις επί χάρτου 