Χθές το βράδι πριν κοιμηθώ, είδα στην τηλεόραση τον Αλέξη και σκέφτηκα… «πω.. πω.. πως πάχυνε έτσι σε ένα χρόνο… φαντάσου όταν τελειώσει την 4ετία, θα συναγωνίζεται τον Κωστάκη τον Καραμανλή, δεν θα τους ξεχωρίζουμε»…

Αυτά σκέφτηκα και κοιμήθηκα… Κακώς, κάκιστα.. δίδαγμα 1ο.. προσέχετε τι σκέφτεστε πριν κοιμηθείτε αλλιώς είστε άξιοι των συνεπειών…

Είδα λοιπόν στον ύπνο μου… ότι είχαμε λέει εκλογές το 2019 και βασικοί αντίπαλοι ο Αλέξης και ο Κωστάκης (ποιητική αδεία ήταν αρχηγός της ΝΔ…. η και όχι, δεν είδα ταμπέλες κομμάτων στο όνειρο)..

Έμοιαζαν τόσο πολύ, διέφεραν λίγο στα μαλλιά και ίσως στη μύτη… ο κόσμος τους μπέρδευε συνεχώς… το χειρότερο ήταν ότι έλεγαν συνεχώς τα ίδια ακριβώς πράγματα, ο ένας με τη φωνή του Ανδρέα Παπανδρέου και ο άλλος με τη φωνή του Κωνσταντίνου Καραμανλή..

Ο κόσμος ήταν σαν χαμένος, χωρίς ελπίδα, παγιδευμένος, συνειδητοποιούσε την παγίδα και κυρίως συνειδητοποιούσε το μέλλον, απόλυτη συνέχεια του παρελθόντος που τον περίμενε…

Μιά χώρα ολόκληρη εγκλωβισμένη, παγιδευμένη, φυλακισμένη στο ΚΩΣΤΑΛΕΞΙ…