Απλά μοιράζομαι μαζί σας κάποιες σκέψεις μου….

Η δικιά μου η γενιά ήταν σε υψηλότατο ποσοστό πολύ έντονα πολιτικοποιημένη.

Γεννημένη το 1960, θυμάμαι καλά την 7ετία και η μεταπολίτευση με βρήκε στην εφηβεία μου.

Θυμάμαι την ολοκληρωτική συμμετοχή σχολείων σε διαδηλώσεις, τη μαζική προσέλευση σε συναυλίες απαγορευμένων επί χούντας μουσικοσυνθετών, τραγουδιστών και τραγουδιών.

Οι συζητήσεις ήταν πάντοτε έντονα πολιτικές, οι πολιτικές νεολαίες πολύ ενεργές και με έντονες αντιπαραθέσεις.

Μια γενιά που όπως όλοι οι νέοι θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Μετά ήλθε το 1981, ο ενθουσιασμός για τον σοσιαλισμό, η πραγματική πρώτη φορά αριστερά, οι ριζοσπαστικές αλλαγές σε μια κοινωνία, σε έναν λαό που επιτέλους ήλθε «στην εξουσία».

Σιγά σιγά η και πιο γρήγορα, η πολιτικοποίηση μετατράπηκε σε κομματοποίηση. Τα πάντα ήταν προσκείμενα σε κάποιο κόμμα. Από το σχολείο έως το πανεπιστήμιο, τους δήμους, τα συνδικάτα, τα σωματεία ακόμη και τα καφενεία χρωματίζονταν και όλες οι εκλογές πια σε οποιοδήποτε όργανο αποκτούσε κομματικό νόημα.

Η κοινωνία πια αντιμετώπιζε τα κόμματα όπως και τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Οπαδικά και όχι με αντικειμενικό και κριτικό πνεύμα. Αντιπαραθέσεις έως και διχασμός. Οι ψηφοφόροι/οπαδοί μετατράπηκαν από τα κόμματα στα απόλυτα φερέφωνά τους και τους τζάμπα διαφημιστές του έργου τους.

Σιγά σιγά η κοινωνία αποτραβήχτηκε στο περιθώριο. Ένα μικρό ποσοστό εξακολουθεί και είναι έντονα κομματικοποιημένο σε επαγγελματικό πια βαθμό: είναι το σύνολο των επαγγελματιών πολιτικών και οι οπαδοί/φερέφωνα/παπαγαλάκια κλπ

Για την κοινωνία, πολιτικοποιημένος πια σημαίνει δυστυχώς κομματικοποιημένος, ακόμη και στα social media ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι διαφορετικές γνώμες σε πολιτικά θέματα από τα πληρωμένα παπαγαλάκια των κομμάτων, κάνει τους πολίτες να αποτραβιούνται βαθμιαία και να απέχουν από την πολιτική.

Οι πολίτες γίνονται , εάν δεν έχουν ήδη γίνει, ιδιώτες, με την αρχαιοελληνική έννοια, άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τα κοινά. Κάτι που να πούμε θεωρούνται απόλυτα μεμπτό στην Αρχαία Αθήνα.

Δεν ξέρω πια αν γίνονται καν κάπου πολιτικές συζητήσεις. Μακάρι να γίνονται, να είναι απόλυτα λανθασμένες οι σκέψεις μου αυτές. Πιστεύω όμως ότι φτάσαμε πλέον σε μια κοινωνία apolitique. Και δεν πιστεύω καθόλου ότι έχει γίνει τυχαία.