Αδιαφορία

 

λαχτάρα, επιθυμία

τρικυμία, κορύφωση

ο πυρετός καταλάγιασε

η γλύκα με τύλιξε

 

μα νάτο πάλι

το κρύο

νατην η παγωνιά

της αδιαφορίας

 

ο τοίχος που πάει

να πέσει

πιο γερός κάθε φορά

ξανα-υψώνεται

 

αδιαφορία, αδιαφορία, αδιαφορία

ασχήμια του χειμώνα

Μ.Σωτηριάδου

….λόγια απαισιόδοξα

2014-12-31 23.30.18φωτό:Μ.Σωτηριάδου

Πρωτοχρονιά (2)

 

πρωτοχρονιά και πάλι

ο κύκλος αιώνιος και αέναος

η ερημιά είναι εδώ παρούσα

αγκαλιά με την πυκνή ομίχλη

η απόσταση ξεγυμνώνει τα γεγονότα

από επιρροές, συναισθήματα, φτιασίδια

η ανελέητη πραγματικότητα

στέκει στο κατώφλι βασίλισσα

όλα όσα έδειχναν αλλιώτικα

τελικά απελπιστικά ίδια

τόσο όμοια, τόσο επαναλαμβανόμενα

η ίδια πάντοτε ταινία

ο δρόμος μοναχικός με γνωστή κατάληξη

προσπαθεί μάταια ν’ αλλάξει πορεία

άδικα, και αυτό το τέλος έρχεται

ίδιο και απαράλλαχτο όπως πάντα

βαθιά μέσα μου το ξέρω…..

Μ.Σωτηριάδου

Ρούλας Αλαβέρα – Mec(c)ano και η Εκάτη

2015-01-02 21.25.26

από τις εκδόσεις Θερμαϊκός

ι’

Περνά απ’ το ξύλινο γεφύρι βλέποντας

οράματα, κι ένας ήλιος,

κι η σιωπηλή του σάρκα, φωτίζουν απ’ το πλάι

τη σκιά του.

Κρατάς τον ήλιο μέσα από  την μεταμόρφωση

βίαιης άρνησης, δέχεσαι, και;

Ξέρεις πως μόνον η θάλασσα συναντιέται

κι ανακατεύεται με τον ήλιο, είναι σκοτεινιασμένα

τα δενδρόφυλλα, λιγοστά,

κι η ανησυχία,

δε θα σε οδηγεί ποτέ ξανά στο πέτρινο βουνό

της προσευχής, λες κι έφυγε η προσευχή

από σένα κι όχι εσύ από αυτήν,

μα κι αν πιστέψω πως όλα γίνανε, στ’ αλήθεια,

δε θα μπορούσες να πλησιάσεις μιά δύσκολη,

κανονική,

φρικτή,

συγχυτική,

γεμάτη υπαινιγμούς,

βίαιη,

κανονική παρ’ όλα αυτά

προζαϊκή φροντίδα, της δικής μου, ζωής.

Νικήθηκες, μη

σκαλίζεις εξηγήσεις.