Το εξοχικό μας

Πέρασα από το εξοχικό μας

                                  σήμερα.

Τόσες αναμνήσεις παιδιόθεν.

Στον κήπο

          ο γερο-πλάτανος εκεί

                               με την σκιά

          και την δροσιά του

πλατανάκι στα παιδικά χρόνια.

Οι φλαμουριές, τεράστιες

η συκιά, η κερασιά,

                              η καρυδιά

οι ευκάλυπτοι, τα πεύκα,

οι ιτιές, οι ροδοδάφνες

              όλα στη θέση τους.

Το σπίτι, έρημο.

Με πόσα όνειρα το χτίσαμε,

κάτι λίγα καλοκαίρια

               πόσο το χαρήκαμε…

Τώρα κλειστό,

               αραχνιασμένο.

Μπήκα μια στιγμή

τα έπιπλα σκεπασμένα

                      με σεντόνια,

το μαγιό της μητέρας,

                      λερωμένο,

δεν θα το φορέσει ποτέ πια.

Δυο φορές σταυροκοπήθηκα.

Μία μέσα

              μία απέξω.

Πήρα ένα ρούχο

               κι έφυγα.

Δεκ.2014 από τις εκδόσεις Μανδραγόρα 

Καλό ταξίδι στο καινούριο σου βιβλίο Χαρά

έργο εξωφύλλου: Χρήστος Αλαβέρας

Η σπηλιά

Ησυχία γύρω

Ποιόν δαίμονα θ’ αντιμετωπίσω πάλι;

Κρυφά τα νοήματα που με περιτριγυρίζουν

Κλείνω τις πόρτες μου

κι ανοίγω ένα φεγγίτη στη σπηλιά μου

όπου κατέφυγα αναζητώντας

υψιπετείς διαδρομές της φαντασίας

Ελπίζω να ξεγλιστρήσω από τις δαγκάνες

που με κρατούν σφιχτά

κι εμποδίζουν τις αποκρυπτογραφήσεις

Ένα θολό τοπίο στη σελίδα μου

άνθρωποι και πράγματα κινούνται

με αργές κινήσεις που δεν τις ελέγχω

και πασχίζω ν’ακουμπήσω μέσα στην ομίχλη αυτή

σε κάποιο βραχίονα να με σηκώσει

το άγγιγμά του να διαπεράσει τις ίνες μου

ο χώρος να φωτίσει από μητρικό χαμόγελο

να με γεμίσει υποσχέσεις

από τη συλλογή Θέατρο Σκιών – Νέα Πορεία 1999

Κυριακή

Την άλλη μέρα ανομβρία

και κρύο γερό

Λέξη δεν ξεμυτίζει

Η έμπνευση στριμώχνεται στο μοναχικό τοπίο

χτυπάει το στήθος με τα χέρια γροθιές

Εδώ χρειάζεται μια νέα καταιγίδα

ν’ αστράψει ο ουρανός, να εκτονωθεί

αλλά τίποτε, ρεπό

Αύριο θα κυλήσουν όλα ομαλά

με δουλειές, υποχρεώσεις και χαμόγελα

σήμερα όμως δεν υπάρχει ούτε αύριο, ούτε χτες

Εκείνη κρατιέται στο κιγκλίδωμα του μπαλκονιού

Ο δρόμος άδειος

Η κρίση θα περάσει

αλλά άφησε το ίχνος της

σε μια σελίδα μισοτελειωμένη

που πήρε τη θέση της μέσα στις άλλες

και μόνο αυτή ξέρει τη διαφορά της

ΑΣΘΜΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ (ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1981-1999)