Ας μιλήσουμε λίγο για τη μακρινή αυτή χώρα. από τα τέλη του 19ου αιώνα ακόμη είχε πόλεμο με την Κίνα, μετά κατελήφθη από τους Ιάπωνες ως το 1945, μια κατοχή σκληρή που είχε απ’ όλα: στρατόπεδα εργασίας, υποχρεωτική πορνεία για τις γυναίκες, πείνα, κακουχίες. Μετά ως ιαπωνικό έδαφος, δέχθηκε την εισβολή της Ρωσίας αλλά και της Αμερικής. το αποτέλεσμα της διπλής αυτής επίσκεψης ήταν ο γνωστός πόλεμος της Κορέας από το 1950 έως 1952 που επίσημα δεν έληξε ποτέ και η οριστική διαίρεση της χερσονήσου αυτής σε δύο κράτη.

Έχουμε λοιπόν μια πολύ μικρή χώρα, τη Νότια Κορέα, που από το 1952 ουσιαστικά, δηλαδή μέσα σε 62 χρόνια έγινε μια ανθούσα οικονομία. Μία χώρα κατεστραμμένη από πολέμους, γη που για χρόνια ήταν ακατάλληλη να καλλιεργηθεί και χωρίς κανέναν απολύτως φυσικό πόρο.

Η Νότια Κορέα έχει σήμερα 5 αυτοκινητοβιομηχανίες που εξάγουν σε όλον τον πλανήτη και είναι η μεγαλύτερη σε πωλήσεις χώρα παγκοσμίως στα ηλεκτρονικά (Samsung, LG κλπ). Η επιτυχία της Νότιας Κορέας σύμφωνα με δημοσιεύματα και αφιερώματα στον παγκόσμιο τύπο, οφείλεται στην επένδυσή της στην Παιδεία. Οι νοτιοκορεάτες σπουδάζουν όλοι, μα όλοι. Στην Κορέα αλλά και στο εξωτερικό. Αποτέλεσμα της εκπαίδευσης είναι το ότι έγινε δύναμη στα ηλεκτρονικά.

Είναι μιά χώρα με πολύ εργατικούς κατοίκους, εξωστρεφείς και ζωντανούς, δουλεύουν πολύ, ταξιδεύουν πολύ, πίνουν πολύ, παθιάζονται με το ποδόσφαιρο, το golf, το shopping, τη διασκέδαση, τα shows…

Είναι λαός περήφανος γι’ αυτά που έχει καταφέρει και δικαίως. Βεβαίως έπεσε κι εκεί το αντίστοιχο «σχέδιο Marshal» για βοήθεια μετά τον πόλεμο, φαίνεται όμως οτι αξιοποιήθηκαν σωστά.

Ελαττώματα μπορεί να βρει κανείς πολλά στην Νοτιοκορεατική κοινωνία, σίγουρα, αλλά εδώ θέλω να σταθώ στο μικρο θαύμα που έκανε να συμβεί μία χώρα που δεν είχε τίποτε, απολύτως τίποτε και σήμερα μπορεί να έχει τα πάντα.