Απρόσκλητος επισκέπτης

οι στροφές του πανέμορφου τοπίου

με απομακρύνουν από σένα

οι επιβλητικός Ταΰγετος

κερδίζει το παιχνίδι και σε ξεχνώ για λίγο

το κάστρο της Μεθώνης

με συναρπάζει, με καταπίνει το χθες

και μόνο όταν βλέπω στον πύργο

τον έρωτα να θριαμβεύει σ’ ένα φιλί, σ’ αποζητώ

οδηγώ απερίσπαστη από σκέψεις

θαυμάζω την ομορφάδα γύρω

κλείνω έξω από το παράθυρο την κάψα

διορθώνω τον καθρέφτη για να μην βλέπω το σκούρο βλέμμα

στους πύργους της Μάνης ξαφνικά

το παραμύθι πήρε σάρκα και οστά

και όρμησες μπροστά μου άγριος

ο μελαχρινός ξένος, τόσο γλυκός με το πρόσωπό σου

 Μ.Σωτηριάδου