από το ομώνυμο διήγημα

…»Είναι στο χρώμα των ματιών σας. Δεν σας χρειάζονται εσάς τα βελούδα. Είναι τα μάτια σας βελούδινα.»

Ήταν το είδος της κολακείας που η Τζοάνα κανονικά θα ένιωθε την επιθυμία να χλευάσει, μόνο που εκείνη τη στιγμή φαινόταν να είναι ειλικρινές. Τα μάτια της δεν ήταν μεγάλα, κι αν της ζητούσαν να πει το χρώμα τους θα έλεγε «μάλλον μια απόχρωση καφετιά». Τώρα όμως φαίνονταν πραγματικά βαθυκάστανα, απαλά και λαμπερά.

Δεν ήταν ότι ξαφνικά άρχιζε να πιστεύει πως ήταν όμορφη και διάφορα τέτοια. Μόνο πως τα μάτια της, αν ήταν ρούχο, θα είχαν ωραίο χρώμα.