Ερμής

δεσπόζεις στο άχαρο δωμάτιο

προκαλείς δέος και σιωπή

στο πρώτο το αντίκρισμα

φυλακισμένος στην ακινησία σου

θεία ομορφιά

για χιλιάδες χρόνια

η γλύκα της έκφρασης

η ζωντάνια της αιώνιας νιότης

θερμαίνει το άψυχο μάρμαρο

το δυνατό κορμί ξαποσταίνει

χαλαροί οι μύες, μισάνοιχτα χείλη

η ζωή ακινητοποιήθηκε πάνω στην εκπνοή της…

όμορφε, νέε, δυνατέ, σοφέ θεέ

τι σκέπτεσαι την ώρα τούτη

που η παρουσία σου και μόνο

τη σιωπή επέβαλε στο βάρβαρο πλήθος?

Μ.Σωτηριάδου

Έπρεπε να με διώξουν γιατί έκλεινε το μουσείο για να φύγω από τον Ερμή, σαν έρωτας. Έμψυχο άγαλμα, ως η Μέδουσα να πέτρωσε σε μια στιγμή το παλικάρι.