Σε κάποια χώρα γίνονται εκλογές. Η καταμέτρηση των ψήφων στην πρωτεύουσα αναδεικνύει πρώτη δύναμη το λευκό με ποσοστό περίπου 70%. Οι εκλογές επαναλαμβάνονται την επόμενη Κυριακή και το λευκό ξεπερνά το 80%. Μπροστά στο διαφαινόμενο κενό εξουσίας, τα δύο μεγάλα κόμματα, ο κρατικός μηχανισμός και οι δημόσιες υπηρεσίες εγκαταλείπουν την πόλη, καταστρώνοντας αστυνομικά σχέδια για να ανακαλύψουν τον υποκινητή. Μια έκπληξη όμως περιμένει τους κρατούντες: ο πληθυσμός της πόλης αφυπνίζεται, «φωτίζεται», και ανακαλύπτει από την αρχή τις αξίες της αλληλεγγύης, της προσωπικής ευθύνης, της αλληλοβοήθειας. Το Κράτος όμως δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη.

Ένα απαισιόδοξο βιβλίο;»Δεν είμαι εγώ απαισιόδοξος. Είναι ο κόσμος απαίσιος», ισχυρίζεται ο Ζοζέ Σαραμάγκου

Διαμαντένιες νότες

Το ρολόι χύνει τον χρόνο

που αγνοούμε και αρνούμαστε να μετρήσουμε

μέσα στο νέκταρ

των πηγών μας

Τα ψάρια ανεβαίνουν στην επιφάνεια

πηδούν να πιάσουν τις καρδιές

που πετούν χορεύοντας

αγκαλιασμένες

Νότες ξεχύνονται

μέσα από τις μαύρες μπούκλες που πλαισιώνουν

την άνοψη του γέλιου σου

καθώς παραβιάζεις πύλες εσώτερες

Μάτια, λόγια, ανάσες, 

διαμάντια πολύτιμα που μαζεύω με απληστία

τα κρατώ με φιλαργυρία περισσή

τα ασφαλίζω βαθειά μου

γλυκειέ μου

Μ.Σωτηριάδου

Η μέρα τελειώνει στο Καρλόβασι

Ο ήλιος μόλις είχε βουτήξει

στα πορφυρά γαλήνια νερά

όταν φάνηκε το βραδινό καράβι

και φώναξε στο λιμάνι να ετοιμαστεί

οι αργόσχολοι μαζεύτηκαν κι αυτοί

βιαστικοί για την ανύπαρκτη παραλαβή

από κοντά και τα μεγάλα ψαροπούλια

η προβλήτα έγινε σωστό πανηγύρι

δεξιά μου η τελευταία παρτίδα τάβλι

πνίγεται στον ουζομεζέ και στο ρεμπέτικο

από κάτω ο γέρος ποτίζει το περιβόλι

βιαστικός ν’ αποσώσει ό,τι προλάβει

κι απέναντι, το γαλάζιο γίνεται βαθύ μπλέ

και σκάει αφρίζοντας στην ακρογυαλιά

που διψάει από την κάψα της μέρας

εικόνες που θέλεις να βλέπεις μιά ζωή

Μ.Σωτηριάδου