«Είχε υπάρξει μια εποχή που είχε φίλους, όχι πολλούς γιατί δεν ήταν ο «άνθρωπος της αγέλης» – αλλά γι’ αυτό το λόγο, στις λίγες φιλίες του είχε αφιερωθεί  βαθιά. Στο σχολείο υπήρχαν τρείς. Είχαν μοιραστεί  ελπίδες, μπισκότα, αμέτρητες φιλοδοξίες, αλλά τώρα δε θυμόταν τα ονόματα η τα πρόσωπα. Κάποτε το είχε σταματήσει στην Πικαντίλλι Σέρκους ένας περίεργος γκριζομάλλης, με λουλουδάκι στη μπουτονιέρα, σταυρωτό γιλέκο και ιδιόρρυθμα σχολαστικούς τρόπους – έναν αέρα μιας αβέβαιης και μάλλον φθαρμένης ευμάρειας.»